خیلی سخته بهت بگه تو فقط یه صدایی!

خیلی سخته بهت بگه هفته ای یه بارمی خوام این صدا رو

بشنوم!

خیلی سخته دلت گرفته باشه ولی بترسی باهاش دردودل

کنی!

خیلی سخته پر از گریه باشی ولی بخندیکه ناراحت نشه!

خیلی سخته به وجودش نیاز داشته باشی ولی کنارت

نباشه!

خیلی سخته دوشت داشته باشی باهاش حرف بزنی ولی

نتونی بهش حتی یه زنگ بزنی!

خیلی سخته هم نتونی باهاش بمونی هم بدون اون بمیری!!!

فقط به عشق تو،

 به عشق اون چشمات

 به عشق دیدنت،

 شنیدن صدات

تموم راهو با علاقه اومدم،

 قول میدم تا ابد تورو از دست ندم

فقط به عشق تو از خواب بیدار میشم

حس میکنم تورو بی اختیار پیشم

فقط به عشق تو دنیارو دوست دارم

حتی یه لحظه هم تنهات نمیذارم

فقط به عشق تو پر از محبتم،

 وقتی که پیشمی آروم و راحتم

ببین چقد برام همیشگی شدی

، تنها امید من تو زندگی شدی..

چه زیباست

که تو تنها نیــــــــــــاز من باشی

چه عاشقانه است

که تو تنها آرزویـــــــــــــــم باشی

چه رؤیایی است

این لحظه های نــــــــــــــــاب عاشقی

من همه زیبایی عاشقانه و رؤیایی را فقط با تو حس می کنم

فقط با تو

ای زیبــــــــــــــــــــــــاترین واژه ی قلبم

برای تو می نویسم........

برای تویی که تنهایی هایم پر از یاد توست...

برای تویی که قلبم منزلگه عـــشـــق

توست...

برای تویی که احساسم از آن وجود نازنین

توست...

برای تویی که تمام هستی ام در عشق تو

غرق شد...

برای تویی که چشمانم همیشه به راه تو

دوخته است...

برای تویی که مرا مجذوب قلب ناز و احساس

پاک خود کردی...

برای تویی که وجودم را محو وجود نازنین خود

کردی...

برای تویی که هر لحظه دوری ات برایم مثل

یک قرن است ...

برای تویی که سـکوتـت سخت ترین شکنجه

من است....

برای تویی که قلبت پـاک است...

برای تویی که در عشق ، قـلبت چه بی باک

است...

برای تویی که عـشقت معنای بودنم است...

برای تویی که غمهایت معنای سوختنم

است...

برای تویی که آرزوهایت آرزویم است..........

و من چقدر دلم می خواهد همه داستانهای پروانه ها را بدانم که

بی نهایت بار درنامه ها و شعر ها

در شعله ها سوختند

تا سند سوختن نویسنده شان باشند

پروانه ها

آخ

تصور کن

آن ها در اندیشه چیزی مبهم

که انعکاس لرزانی از حس ترس و امید را

در ذهن کوچک و رنگارنگشان می رقصاند به گلها نزدیک می

شوند

یادم می آید

روزگاری ساده لوحانه

صحرا به صحرا

و بهار به بهار

دانه دانه بنفشه های وحشی را یک دسته می کردم

عشق را چگونه می شود نوشت

در گذر این لحظات پرشتاب شبانه

که به غفلت آن سوال بی جواب گذشت

دیگر حتی فرصت دروغ هم برایم باقی نمانده است

وگرنه چشمانم را می بستم و به آوازی گوش میدادم که در آن

دلی می خواند

من تو را

او را

کسی را دوست می دارم

اینــــــــــــ شبـــــــــ ها تنهـــــــــــــا به این می اندیشمـــــــــ

که مگــــــــــــــر من ترا چقــــــــدر دوســــــــت داشتمـــــــــــــــ

که خوشبختیتــــــــــــ تنهــــــــــا آرزویمـــــــــ بود...

حتـــــــــــــــــــــــی ، بدونـــــــــــــــــ منــــــــــــــ

تو را در قلبشعرم می گذارم

بنام عشق آن را می نگارم

تمام حرف من در شعر این بود

تو را تا بی نهایت دوست دارم

عشق منی تا ابد...