** دلــــــــــــــــــــــــــم تنـــــــــــــــگ اســـــــــــــــت **
** نـــــمیدانم ز تنـــــهایی پـــــناه آرم کـــدامین ســــوی **
** پـــــریشـــــان حـــــالـــــم و بـی تـــاب میـــــگریـــــم **
** و قـــــلبم بی امـــــان مـــــحتاج مـــــهر تـــــوســـــت **
** نمیدانی چه غمگین رهسپار لحظه های بیقرارم مـــن **
** بـــــه دنـــــبال تــــو همـــــچون کـــودکی هســـــتم **
** و مـــــعصومـــــانه می جویم پـــناه شـــــانه هایت را **
** کــــــه شـــــایـــــد انـــــدکـــــی آرام گـــــیــــرد دل **
** دلـــــم تنــگ است و تـــــنهایی به لب می آورد جانم **
** بیا تا با تـــو گویم از هیاهــوی غریــب دل که بی پـروا **
** تلنگـر مـیزند بر مـــن و میــگوید بمـــن نزدیک نزدیکی **
** بـــــه دنبال تو می گـردم به ســـــویت پیــش می آـــیم **
** چه شیرین اســـــت پر از احســـاس یک خوشبختی نابم **
** پــــــــــــــر از امـــــید ســــــــــبز خـــــوب دیـــــــدارم **
** و میـــــخواهم که نامـــــت را به لوح ســـــینه بنـــگارم **
** و نـــــجــوایی کنـــــــــم درد و گـــــویـــــم تـــــا ابـــــد **
** مـــــــــــــــن دوســــــــــتت دارم. دوســــــــــتت دارم **
...وآتش با تو می رقصید و شعرِی شعله ور میشد
شهودی تازه در اعماق جانت نیشتر می شد
توازنسل کدامین دستهای آسمان سازی
که با هر واژه سرخت من من مختصر می شد
تو را حس می کنم آری،تو ای در خون من جاری
تو با من بودی و تنهایی من بیشتر می شد
کجای خاطرات زخمی من گریه میکردی
که باران با تمام شعرهایم همسفر می شد
تو در عمق تمام درد هایم ریشه می کردی
اگرچه شاخه های سبز من سهم تبر می شد...
سلام